Δεν μου ανήκει ο Βασιλιάς

Ολόγιομο προβάλει απ΄ το βουνό

Μονάχη εγώ

Βασίλισσα της κορυφής

Και χώρια εμείς

 Κι αυτό το μπλε του φεγγαριού

Κι εμένα βάφει

Και ασημίζει τα νησιά

Ως την Ανάφη

 Βουρκώνω μπρός στην  ομορφιά

Δάκρυα χαράς

Δεν έχω να την μοιραστώ

Δεν μου ανήκει ο Βασιλιάς

Πανσέληνος των Χριστουγέννων

Γλυκιά σα να ‘ταν καλοκαίρι

Πως δεν θα ‘ρθεις ούτε κι απόψε

   σιγοψιθύρισε  ένα αστέρι

 Βουρκώνω μπρός στην  ομορφιά

Δάκρυα χαράς

Δεν έχω να την μοιραστώ

Δεν μου ανήκει ο Βασιλιάς

Κολλινιάτη Ιωάννα 25.12.2015 ©

Το τραγούδι μελοποιήθηκε και ερμηνεύτηκε πρώτη φορά από την Ιωάννα Κολλινιάτη   και είναι αφιερωμένο στον Λ.Π.

https://www.youtube.com/watch?v=SgqqTqf89Ig

Η μέρα που θα έχω πια πεθάνει

Η μέρα που θα έχω πια πεθάνει

Η μέρα που θα έχω πια πεθάνει

Θα ναι Αυγουστιάτικο πρωινό, και Κυριακή

Θα ‘μαι στον κήπο με το άσπρο μου φουστάνι

Κι οι οικογένειες θα λείπουν εξοχή

Θα χω φυτέψει μια ελιά και αθανάτους

Σε μια ηλιόλουστη κι ωραία τελετή

Τριγύρω ανέμελα θα παίζουν τα σκυλιά μου

Και μια ατμόσφαιρα χαράς θα κυριαρχεί

Μέρες αργότερα θα πέσει μία μπάλα

Και θα πηδήξουνε την μάντρα στα κλεφτά

«Είναι αυτή που ζούσε μόνη δίχως άντρα

μα όμως πόσο αγαπούσε τα παιδιά»

Η μέρα που θα έχω πια πεθάνει

Θα ναι Αυγουστιάτικο πρωινό, και Κυριακή

Θα ‘μαι στον κήπο με το άσπρο μου φουστάνι

Κι οι οικογένειες θα λείπουν εξοχή

Ένα παιδί θα κόψει λίγες μαργαρίτες

Και μες το χώμα θα φανεί το δακτυλίδι μου

Θα το φορέσει κι η ζωή θα συνεχίσει

Και τότε ανάλαφρη θα βγω για το ταξίδι μου

Ιωάννα Κολλινιάτη

20.3.2016 © 

To τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Δημήτρη Παύλου και το ερμηνεύει η Νατασσα Μωυσόγλου. Η πρώτη ερμηνεία ήταν της Βάλιας Βαμβακάρη 

https://www.youtube.com/watch?v=Pbwsm_RNkG8

https://www.youtube.com/watch?v=sRZwB22Is00

https://www.youtube.com/watch?v=ellWCku2mFw

https://www.youtube.com/watch?v=Lfo8fNFUhq4

Ενός φιλιού σιγή

        

Έχω ανάγκη, την σιωπή ψηλών κορφών

Απ’ αυτές, που ούτε γεράκια δεν πλησιάζουν

Κι ούτε υπάρχουν, παρεκκλήσια προσευχών

Έχω ανάγκη, την σιωπή ψηλών κορφών

Έχω ανάγκη, να ξαπλώσω σε χορτάρι

Και να βλέπω, άσπρα σύννεφα να τρέχoυν

Και το πέταγμα, που κάνουνε οι γλάροι

Έχω ανάγκη, να ξαπλώσω σε χορτάρι

Ρεφραιν

Μα απ’ όλα αυτά μαζί

Έχω ανάγκη τη σιωπή

Την σιωπή του «ανάμεσα μας»

Την  «ενός φιλιού σιγή»|

Εχω ανάγκη, να αποκοιμηθώ σε κύμα

Και να νιώθω, πώς τα πέλαγα με ορίζουν

Και του πιο πυκνού βυθού να γίνω κτήμα

Εχω ανάγκη, να αποκοιμηθώ σε κύμα

Ρεφραιν

Μα απ όλα αυτά μαζί

Έχω ανάγκη τη σιωπή

Την σιωπή του «ανάμεσα μας»

Την  «ενός φιλιού σιγή»|

Ιωαννα Κολλινιάτη 18.5.2016©

Το τραγούδι έχει μελοποιηθεί από την Ιωάννα Κολλινιάτη και το ερμηνεύει η ίδια 

https://www.youtube.com/watch?v=fdlKPVi9hA4

https://www.youtube.com/watch?v=4bfFR5h-rkI

Μπαίνει πάλι χειμώνας

Μπαίνει πάλι χειμώνας

και εγώ δεν την παλεύω, μια αγκαλιά παζαρεύω

Δεν με νοιάζουν τα μάτια, δεν με νοιάζει το χρώμα

Μόνο η ζέστη από το σώμα

Μπαίνει πάλι χειμώνας

Μια σιωπή εδώ γύρω, θέλω κάποιον να γείρω

Δεν με νοιάζει ποιος θα  ναι, αρκεί να ναι  στο στρώμα

Να ‘μαι σώμα με  σώμα

Ρεφραιν

Μπαίνουν χρόνια οι χειμώνες, με τις μωβ ανεμώνες

Πόσους να χω ακόμα… φίλησέ με στο στόμα

Το πρωί δεν πειράζει, ας ξυπνήσω και μόνη

Πάντα αυτό μάλλον ήμουν, μια μωβ ανεμώνη

Μπαίνει πάλι χειμώνας

Κι εγώ δεν την παλεύω, μια αγκαλιά παζαρεύω

Δεν με νοιάζει το κρύο, δεν με νοιάζει η υγρασία

Θέλω μια παρουσία

Μπαίνει πάλι χειμώνας

κι έχω ανάγκη ένα στέρνο, πάνω  του να ανασαίνω

Δεν με νοιάζει το πάντα, είναι δύσκολη ώρα

Θέλω μόνο το τώρα

Ρεφραιν

Μπαίνουν χρόνια οι χειμώνες, με τις μωβ ανεμώνες

Πόσους να χω ακόμα… φίλησέ με στο στόμα

Το πρωί δεν πειράζει, ας ξυπνήσω και μόνη

Πάντα αυτό μάλλον ήμουν, μια μωβ ανεμώνη

Μπαινει παλι χειμωνας, κι εγω δεν την παλευω ………

Ιωαννα Κολλινιατη 13.10.2013©

To τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Τασο Ποταμιάνο 
και το ερμηνεύει η Νατάσσα Μωυσόγλου

https://www.youtube.com/watch?v=HRyW7Lcokx4

Απώλεια

Μόνο με σένα θα μπορούσα να ορίσω την απώλεια

Ταξίδι στο άγνωστο, πάθος παράλογο, φρένο κομμένο

εσύ συντέλεια, και εγώ παρέλυα στο  πεπρωμένο

κι όλα ευοίωνα, που τα εξομοίωνα, μόνο  με σένα

και το  παράφορο, κράταγα  λάφυρο, χρυσή καδένα

Ρεφραιν

Όλα απρόσμενα,

όλα  πρωτόλεια

μόνο με σένα θα μπορούσα να ορίσω την απώλεια

Τώρα τις νύχτες μου, στήνω  απόσπασμα, σε σημαδεύω

Με την ανάμνηση και με την τρέλα μου θα γειτονεύω 

εσύ στην πόρτα μου, τάχα  πως φάνηκες, την ανοιχτή

μια προσδοκία, όπως και τόσες,  απατηλή

Ρεφραιν

Ολα απρόσμενα,

όλα  πρωτόλεια

μόνο με σένα θα μπορούσα να ορίσω την απώλεια

Ιωάννα Κολλινιατη 27.10.2013

Το Τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Αντρέα Τσιλιφώνη και το ερμηνεύει η ZEETA 

https://www.youtube.com/watch?v=UfuURnri564

https://www.youtube.com/watch?v=9Hnca1OUcKc

Mόνο μια Βέσπα

Δεν έχει όνομα

Δεν έχει τόπο

Και ημερομηνία γεννήσεως

Δεν έχει επώνυμο

Πες της όπως θες!

Δεν χρήζει αυτό

παρεξηγήσεως

Τα δάκτυλά της

Δεν έχουν ίχνη

Δεν έχουν ίχνη

Κι αποτυπώματα

Τ' αποτυπώματα

Έχουν σβηστεί

Τόσο που ακούμπησαν

Σε ξένα σώματα

ΡΕΦΡΑΙΝ

Δεν έχει σπίτι

Μόνο μια βέσπα

Μόνο μια βέσπα

Που ‘χει παλιώσει

Μεσ΄ την βαλίτσα της

καλα φυλαγμένα

Όλα «τα θέλω» της

Εχει διπλώσει

Δεν έχει σπίτι

Μόνο μια βέσπα

μόνο μια βέσπα

που έχει σκουριάσει

Κι όμως μαζί της, 

ξέρει πως μέχρι

Μέχρι τα σύννεφα

Μπορεί να φτάσει

Φοράει πάντα

Νύχτα και μέρα

Νύχτα και μέρα 

Μαύρα γυαλιά

Κανείς δεν ξέρει

Κι ούτε θα μάθει

Μάτια έχει πράσινα?

Η καστανά?

Δεν έχει Χωρα

Και εθνικότητα

Δεν φυλακίζεται

Είναι αέρας

Δεν έχει γένος

Και υπηκοότητα

Γλυκά σκορπίζεται

Στο φως της μέρας

ΡΕΦΡΑΙΝ

Δεν έχει σπίτι

Μόνο μια βέσπα

Μόνο μια βέσπα

Που ‘χει παλιώσει

Μεσ΄ την βαλίτσα της

καλα φυλαγμένα

Όλα «τα θέλω» της

Εχει διπλώσει

Δεν έχει σπίτι

Μόνο μια βέσπα

μόνο μια βέσπα

που έχει σκουριάσει

Κι όμως μαζί της, 

ξέρει πως μέχρι

Μέχρι τα σύννεφα

Μπορεί να φτάσει

Ιωάννα Κολλινιάτη 27.10.2008 

Το τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Δημήτρη  Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος μαζί με την Νατάσσα Μωυσόγλου 

https://www.youtube.com/watch?v=8eNdSs_Se2M

Στην αυλή σου Αντιγόνη

Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Την αγάπησα κι εγώ πριν από χρόνια

Μα τους άντρες τους μετέτρεπε σε πιόνια

Είχε βλέμμα που τρυπάει και καθηλώνει

Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Την αγάπησα κι εγώ όπως και τόσοι

Κι η αγκαλιά της έχει μέσα μου στοιχειώσει

Οι λαγόνες της καυτές και παθογόνοι

 

Ρεφραίν

Στην αυλή σου Αντιγόνη πέφτει χιόνι

Κι ο αέρας ολοένα δυναμώνει

Δεν θα γίνω πάλι εγώ το χελιδόνι

τόσες Ανοιξες, κι εσύ παλιώνεις μόνη

Στην αυλή σου Αντιγόνη μόνο κρύο

Τόσος κήπος δεν μας χώρεσε τους δύο

Μόνη πήρες της ζωής το λεωφορείο

Γνέφοντάς μου με ένα βλέμμα το αντίο

Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Κ’ είχε στόμα απαλό σαν ανεμώνη

Τώρα πια δεν την θυμάται ούτε ένας

Και ξεχάστηκε σαν ήχος της λατέρνας

Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Είχαν χρόνια να την δούνε στο μπαλκόνι

Κι αντί κάπου αλλού η ζωή της να την πάει

Σε κουτί τώρα κοιμάται από μαόνι

Iωάννα Κολλινιάτη 16.3.2011

(Το τραγουδι αυτό μελοποιήθηκε απο τον Τασο Ποταμιάνο και το τραγούδησε πρώτος ο ίδιος)

https://www.youtube.com/watch?v=ZTWWNveM0CI

Ενα πεζό ταξίδι αυθημερόν (Αθήνα-Κόρινθος)

Ένα πεζό ταξίδι αυθημερόν

με ράδιο στην διαπασών

Θα κάνεις στον «Γρηγόρη» την ίδια πάντα στάση

Φρέσκο κρουασάν, ζεστός καφές

Φορτηγατζήδες, μετανάστες, πωλητές

ίδιο είναι πάντα το κοινό στις Εθνικές

Ποιος θα προφτάσει;

Προκάτ  στα Μέγαρα πουλάνε εκκλησιές

Για γρήγορες μετάνοιες, και φασόν προσευχές

θανάτων σημαδούρες για τις άκρες της ασφάλτου

Που θα ξορκίζουν το άγγιγμά Του

Αφήστε με να ντεραπάρω στην στροφή

Μη μου θυμίζετε ποιος χάθηκε εκεί

Για μένα πέφτει αυτή η βροχή

Και την γουστάρω

Και αυτή η κοπέλα στα διόδια προσπαθεί

Έχει υποχρέωση να είναι γελαστή

Ποια καλησπέρα να της βγει με τόση ακινησία;

Ολοι να φεύγουνε κι αυτή να μένει εκεί

Στην Εθνική, και στην επίγεια Αχερουσία

Είναι νεκρή και δεν το ξέρει ούτε αυτή.

Γκρίζος και γυάλινος ο Ισθμός

Και οι λιγοστοί τουρίστες κρεμασμένοι σαν τσαμπιά

Με τις κοπέλες αγκαλιά

φωτογραφίζονται στο χάος

Μοιάζει αριστούργημα να πέσω στο κενό

Θα αιωρούμαι σαν της χήνας το φτερό

Μα θέλει θάρρος

Και εκεί που μοιάζει αδιέξοδη η οδός

Και προς τα πίσω πάλι πας αντί για μπρος

Μια πινακίδα γράφει «Προσοχή!

Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί

μια μέρα ίδια, είναι μια μέρα θλιβερή

αυτή η ρουτίνα σου σκοτώνει τη ζωή".

"Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί
κι αν τώρα ξένη μοιάζει πια η διαδρομή
καινούργιος ήλιος θα 'ναι πίσω απ΄την στροφή"

Ιωαννα Κολλινιατη ©

Κορινθος 07/10/2010
(Το τραγουδι αυτό εχει μελοποιηθεί απο τον συνθετη Χρηστο Κόκκινο και το ερμήνευσε πρώτος ο ίδιος

https://www.youtube.com/watch?v=hFldD_pjlwk

Αγκαθι (GIN και GIANG)

Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε

Το ίδιο αγκάθι

Με χαρακώνει σαν το νυστέρι

Τι έχω πάθει

Θέλω στον ώμο σου, έτσι να γείρω

Να σε διεγείρω

Και το κορμί σου, μ' ένα μου βλέμμα

Να διασύρω

Θέλω απ’ την μέση να με τυλίξεις

και να  με σφίξεις

Και στο κορμί μου κρυφά να εισβάλεις

Σαν διαρρήχτης

Ρεφραίν Α

Γιατί με μερικούς ανθρώπους

Είναι χημεία

Κι είναι ο τρόπος που σε κοιτάζουν

Σαν συνουσία

Γιατί με σένα, βλέπεις κολλάω

Σαν Γιν με Γιανγκ

Και τα κορμιά μας γίνονται ένα

κι άλλου μας παν’

Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε

Το ίδιο αγκάθι

Με χαρακώνει σαν νυστέρι

Τι έχω πάθει

Θέλω τις κλείδες, προς στο λαιμό σου

Να ψηλαφίσω

Να καταπίνω,  τα βογγητά σου

Και να μεθύσω

Να σε κοιμήσω, με τα φιλιά μου

Ψηλά στην πλάτη

Και στου αυχένα σου, πάνω να γείρω

το σκαλοπάτι

Ρεφραιν 

Γιατί με μερικούς ανθρώπους

Είναι χημεία

Κι είναι ο τρόπος που σε κοιτάζουν

Σαν συνουσία

Γιατί με σένα, βλέπεις κολλάω

Σαν Γιν με Γιανγκ

Και τα κορμιά μας γίνονται ένα

κι άλλου μας παν’

Ιωάννα Κολλινιάτη 1.10.2009©

(Το κομματι αυτο έχει μελοποιηθεί από τον συνθετη Χρηστο Δημητριάδη)

Συντηρώ εργα τέχνης

Συντηρώ έργα τέχνης

Συντηρώ έργα τέχνης

Που έχει φάει το σαράκι

Με σπασμένες κορνίζες

Που χρυσίζουν λιγάκι

Καθαρίζω παράσημα,

στρατιωτών πεθαμένων

Τώρα λάφυρα άσημα,

Συρταριών σκονισμένων

Και παλιά κομπολόγια

Με μελί κεχριμπάρια

Σκοτεινά δρομολόγια

Στου μυαλού  μου τ’ αμπάρια

ΡΕΦΡΑΙΝ

Καθαρίζω ψυχές
Με νεκρές αναμνήσεις

Και παλιές ενοχές

Με βαριές συνειδήσεις

Ξαναγγίζω εγκοπές
Που από χρόνια αγκυλώνουν

Απαλύνω καρδιές

Που για χρόνια στοιχειώνουν

Συντηρώ θησαυρούς,

ξεπεσμένα οικόσημα

Και παλιούς θυρεούς

μεγαλεία νεκρώσιμα

Καθαρίζω σκουριές

Μαυρισμένα μπακίρια

Με στυφές μυρωδιές

Και φθαρμένα στολίδια

Και Eικόνες παλιές

Με Χριστούς που γεράσανε

Στολισμένες με τάματα

Για ευχές που δεν πιάσανε

Ιωαννα Κολλινιάτη

18.2.2009

Το τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον συνθέτη Γιάννη Γεωργαντέλλη και το ερμήνευσε πρώτη φορά δημόσια η Νασια Γκόφα

https://www.youtube.com/watch?v=WOTLkwjaQrA&t=37s

Μιά τσάντα

Μια τσάντα

Eχω μια τσάντα όλο χαρτάκια

Με σημειώσεις και εξισώσεις

Μέσα της κρύβει κι άλλα τσαντάκια

Της ανασφάλειας διαπιστώσεις

Μια μαύρη χτένα, ένα κραγιόν,

δέκα ντεπόν δυο ασπιρίνες,

Και μαντιλάκια ντεμακιγιάζ

Για να ξεβάφω τις ευθύνες

Ρεφραιν

Εχω μια τσάντα που μέσα βάζω

Όσα χρειάζονται για να την βγάζω

Όπου η νύχτα με οδηγήσει

Σ΄ όποια αγκαλιά μ’ αποκοιμίσει

Εχω μια τσάντα περιουσία

Την παίρνω πάντα για συνοδεία

Για μένα ξέρει σχεδόν τα πάντα

Κι όλα όσα γεύτηκα ως τα τριάντα

Στην μέσα τσέπη μέντες Τικ-Τακ

Μην έχω άγχος ούτε και τρακ

Για να ναι φρέσκα σαν σε (ή με) προδώσω

Οσα φιλιά κληθώ να δώσω

Και μεσ΄ την θήκη την πιο κρυφή

Είναι η ζωή μου, που πια δεν ζει

Αργά παλιώνουνε στο πορτοφόλι

Φωτογραφίες τους, κι ας φύγαν όλοι

Ιωάννα Κολλινιάτη

1.10.2009

(Το τραγουδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον Τασο Ποταμιάνο και το ερμηνεύει η Νατάσσα Μωυσόγλου) 

https://www.youtube.com/watch?v=7mWIDTEF3GI

Mονο περνας και ταξιδευεις

Μόνο περνάς και ταξιδεύεις

Είναι λιμάνια ρημαγμένα απ’ τους καιρούς

Και κάτι γέροι ναυτικοί που αργοπεθαίνουν

Μονάχα γλάροι που και που τους συντροφεύουν

Και ο υγρός αέρας που ‘ρχεται απ΄ τους Τροπικούς

Και εσύ απ’ τον ντόκο μου τον τόσο τσακισμένο

Λύνεις και πάλι τα σχοινιά σου από τις δέστρες

Ακούς μονάχα τις Σειρήνες τις πλανεύτρες

Πάλι ο Σιρόκος σε καλεί να πας αλλού

Ρεφραίν

Θα περπατάς στους δρόμους της Αργεντινής

Με ένα κρασί, και στο άλλο χέρι ένα ποτήρι

Θα σ’ αγαπώ σε όλες τις θάλασσες της γής

Μέχρι του Νότου το πιο μακρινό Ακρωτήρι.

Θα τριγυρνάς της Νότιας Κίνας τα χωριά

Και θα χορεύεις στους γαλάζιους ορυζώνες

Κι αν νοσταλγήσεις την αγάπη μου ξανά

Θα στείλω πίσω να σε φέρουν οι Μουσώνες

Είναι καράβια από καιρό παροπλισμένα

και στης σκουριάς παρατημένα τα καρνάγια

Γεμάτα μνήμες από δίνες και ναυάγια

Που μες τα αμπάρια τους κρατούν καλά κλεισμένα.

Και σύ μου γνέφεις καθισμένη στην προβλήτα

Κι ο αέρας παίρνει τα μαλλιά σου με μανία

Που νάσαι τώρα, στη Χιλή, στο Μεξικό?

Θα ξεδιψάσεις είπες στην Παταγονία

 Κολλινιάτη Ιωάννα 23.03.2008

To κομμάτι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δημήτρη Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος

https://www.youtube.com/watch?v=6QCv9Yxx72I

Σανατόριο

Σανατόριο
Ασθματικοί κι δυο στο ίδιο σανατόριο
Και στης ρουτίνας το μαρτύριο εθισμένοι
Κατρακυλίσαμε αργά στο περιθώριο
Απ’ τη συνήθεια και οι δύο μας μεθυσμένοι

Σε άδεια δωμάτια κάθε νύχτα σεργιανίζοντας
Μοιάζουμε μπλούζες διπλωμένες στο συρτάρι
Της ναφθαλίνης μυρωδιά έχει ο ορίζοντας
Λίγη λεβάντα πουθενά να μας φρεσκάρει
Ρεφραίν
Ολοι οι φόβοι μου μπροστά μου ξεδιπλώνονται
σαθρά θεμέλια είχε η αγάπη αυτή
Χτίσαμε τοίχους που συνέχεια διαβρώνονται
Αυτός ο έρωτας θα κατεδαφιστεί

Σε χειμερία νάρκη είχαμε οι δύο μας βυθιστεί
Με μια αγωνία μήπως φύγει ο Χειμώνας
Ξορκίζαμε την Ανοιξη μην τύχει και φανεί
Και λιώσει μέσα από τις καρδιές ο παγετώνας

Μα ήρθε το τέλος κι είν’ αυτό το μόνο σίγουρο
Κι ότι έχω μέσα μου για σένα θα σκοτώσω
Το δρόμο παίρνω της φυγής με βήμα γρήγορο
Να λυτρωθώ και σένα να ελευθερώσω

2/5/2008    Ιωάννα Κολλινιάτη
              Δημήτρης Σάββας

(Σημ :To τραγούδι έχει μελοποιηθεί από τον Δημήτρη Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος) 

https://www.youtube.com/watch?v=1CIHZSygy50

Κυκλάμινα

Σε υγρών σταθμών χορταριασμένες αποβάθρες
Μόνες χορεύουνε τις νύχτες οι σκιές
Πάνω σε ράγες σκουριασμένες και παλιές
Παραφυλάνε τους ανύποπτους διαβάτες

Δίπλα η σκιά μου στο σκοτάδι περιμένει
Τις κουρασμένες μου γραμμές να διασχίσεις
Να γίνεις  τρένο, με ορμή να με πατήσεις
Κοιτάζοντάς με, μες τις ράγες ξαπλωμένη

Ρεφραιν
Σαν τα κυκλάμινα την Ανοιξη που χάνονται
Μες τους χειμώνες μου θα ανθίζεις ανεπαίσθητα
Σε νοσταλγώ καμια φορα, έτσι ασυναίσθητα
Σαν όλα τα άγρια που ποτέ τους δεν δαμάζονται

Σαν τα πουλιά που για τη ζέστη ταξιδεύουνε
Θα επιστρέψεις ή θα μείνεις σ’ άλλες Χώρες?
Περάσαν χρόνια καθώς μέτραγα τις ώρες
Κι είναι όλα εδώ και να γυρίσεις περιμένουνε

Βλέπω τις νύχτες τα βαγόνια σου μπροστά μου
Γεμάτα φως και με καινούργιους επιβάτες
Δίχως πυξίδες οδηγείς και δίχως χάρτες
Λιμνή μικρή σου 'χε φανεί η αγκαλιά μου

Και εγώ σαν τρένο σε σταθμό παραμεθόριο
Δεν θα σε βρω όσο κι αν ψάξω μες το χάρτη
Με τη σκιά σου για μοναδικό επιβάτη
Στα ονειρά μου θα γυρίζω την Υδρόγειο

Ιωάννα Κολλινιάτη 19.05.2008
(To τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Τάσο Στάβερη και το ερμηνεύει η Νατάσσα Μωυσόγλου) 

https://www.youtube.com/watch?v=nQNKc9YnYIg

Aγαπώ ένα αστέρι

Αγαπώ ένα αστέρι

Στο βάθος του ουρανού
Σιωπηλή Κασσιόπη
Προσμένει την αυγή
σαν πιστή Πηνελόπη

Στων αστεριών τα αχνά
και παράξενα φώτα
Χωρίς προορισμό ,
ποια να διέγραψε ρότα ;

Σα θάλασσες φιλόξενες
Μεθυστικές
Του σκοτεινού λαιμού της
οι φυλακές

Μακρια από στεριές
Κι από μέρη γνώριμα
Πότε σοφία γεμάτη
και πότε ανώριμα

Ρεφραιν

Σε γκρίζους γαλαξίες και νεφελώματα

Στου άσπρου σεντονιού της τα χαρακώματα

Ποια μέθη απ ' κορμιού της τη μέθη  ανώτερη ?

Ποια σκέψη απ ' φιλιού της τη σκέψη  απώτερη ;

Φοράει για σκουλαρίκια
Πάντα κοράλλια
Και κάθε νύχτα χάνεται
Μες τα ακρογιάλια

Στα σύννεφα πλαγιάζει
Δεν θέλει στρώματα
Σαν τρέχει να κρυφτεί
Τα ξημερώματα

Και εγώ ένας υπηρέτης
Ένας ασήμαντος
Ένας μικρός διαβάτης
Αυτού του Σύμπαντος

Θα τη λατρεύω δίχως
Μεγάλα λόγια
Στα σκοτεινά του νου μου
Και υγρά υπόγεια

Ιωάννα Κολλινιάτη 17.6.2008

(το τραγουδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον Αντρέα Τσιλιφώνη)