Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Στην αυλή σου Αντιγόνη




Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Την αγάπησα κι εγώ πριν από χρόνια

Μα τους άντρες τους μετέτρεπε σε πιόνια

Είχε βλέμμα που τρυπάει και καθηλώνει



Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Την αγάπησα κι εγώ όπως και τόσοι

Κι η αγκαλιά της έχει μέσα μου στοιχειώσει

Οι λαγόνες της καυτές και παθογόνοι


 
Ρεφραίν

Στην αυλή σου Αντιγόνη πέφτει χιόνι

Κι ο αέρας ολοένα δυναμώνει

Δεν θα γίνω πάλι εγώ το χελιδόνι

τόσες Ανοιξες, κι εσύ παλιώνεις μόνη



Στην αυλή σου Αντιγόνη μόνο κρύο

Τόσος κήπος δεν μας χώρεσε τους δύο

Μόνη πήρες της ζωής το λεωφορείο

Γνέφοντάς μου με ένα βλέμμα το αντίο


Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Κ’ είχε στόμα απαλό σαν ανεμώνη

Τώρα πια δεν την θυμάται ούτε ένας

Και ξεχάστηκε σαν ήχος της λατέρνας



Ζούσε μόνη και την λέγαν Αντιγόνη

Είχαν χρόνια να την δούνε στο μπαλκόνι

Κι αντί κάπου αλλού η ζωή της να την πάει

Σε κουτί τώρα κοιμάται από μαόνι



Iωάννα Κολλινιάτη 16.3.2011

(Το τραγουδι αυτό μελοποιήθηκε απο τον Τασο Ποταμιάνο και το τραγούδησε πρώτος ο ίδιος)

https://www.youtube.com/watch?v=ZTWWNveM0CI