Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Ενα πεζό ταξίδι αυθημερόν (Αθήνα-Κόρινθος)



Ένα πεζό ταξίδι αυθημερόν
με ράδιο στην διαπασών
Θα κάνεις στον «Γρηγόρη» την ίδια πάντα στάση
Φρέσκο κρουασάν, ζεστός καφές
Φορτηγατζήδες, μετανάστες, πωλητές
ίδιο είναι πάντα το κοινό στις Εθνικές
Ποιος θα προφτάσει;


Προκάτ  στα Μέγαρα πουλάνε εκκλησιές
Για γρήγορες μετάνοιες, και φασόν προσευχές
θανάτων σημαδούρες για τις άκρες της ασφάλτου
Που θα ξορκίζουν το άγγιγμά Του
Αφήστε με να ντεραπάρω στην στροφή
Μη μου θυμίζετε ποιος χάθηκε εκεί
Για μένα πέφτει αυτή η βροχή
Και την γουστάρω

Και αυτή η κοπέλα στα διόδια προσπαθεί
Έχει υποχρέωση να είναι γελαστή
Ποια καλησπέρα να της βγει με τόση ακινησία;
Ολοι να φεύγουνε κι αυτή να μένει εκεί
Στην Εθνική, και στην επίγεια Αχερουσία
Είναι νεκρή και δεν το ξέρει ούτε αυτή.

Γκρίζος και γυάλινος ο Ισθμός
Και οι λιγοστοί τουρίστες κρεμασμένοι σαν τσαμπιά
Με τις κοπέλες αγκαλιά
φωτογραφίζονται στο χάος
Μοιάζει αριστούργημα να πέσω στο κενό
Θα αιωρούμαι σαν της χήνας το φτερό
Μα θέλει θάρρος


Και εκεί που μοιάζει αδιέξοδη η οδός
Και προς τα πίσω πάλι πας αντί για μπρος
Μια πινακίδα γράφει «Προσοχή!
Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί
μια μέρα ίδια, είναι μια μέρα θλιβερή
αυτή η ρουτίνα σου σκοτώνει τη ζωή".

"Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί
κι αν τώρα ξένη μοιάζει πια η διαδρομή
καινούργιος ήλιος θα 'ναι πίσω απ΄την στροφή"

Ιωαννα Κολλινιατη ©
Κορινθος 07/10/2010
(Το τραγουδι αυτό εχει μελοποιηθεί απο τον συνθετη Χρηστο Κόκκινο και το ερμήνευσε πρώτος ο ίδιος

https://www.youtube.com/watch?v=hFldD_pjlwk

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Αγκαθι (GIN και GIANG)



Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε
Το ίδιο αγκάθι
Με χαρακώνει σαν το νυστέρι
Τι έχω πάθει

Θέλω στον ώμο σου, έτσι να γείρω
Να σε διεγείρω
Και το κορμί σου, μ' ένα μου βλέμμα
Να διασύρω


Θέλω απ’ την μέση να με τυλίξεις
και να  με σφίξεις
Και στο κορμί μου κρυφά να εισβάλεις
Σαν διαρρήχτης

Ρεφραίν Α
Γιατί με μερικούς ανθρώπους
Είναι χημεία
Κι είναι ο τρόπος που σε κοιτάζουν
Σαν συνουσία


Γιατί με σένα, βλέπεις κολλάω
Σαν Γιν με Γιανγκ
Και τα κορμιά μας γίνονται ένα
κι άλλου μας παν’

Με ξαγρυπνάει πάλι απόψε
Το ίδιο αγκάθι
Με χαρακώνει σαν νυστέρι
Τι έχω πάθει

Θέλω τις κλείδες, προς στο λαιμό σου
Να ψηλαφίσω
Να καταπίνω,  τα βογγητά σου
Και να μεθύσω

Να σε κοιμήσω, με τα φιλιά μου
Ψηλά στην πλάτη
Και στου αυχένα σου, πάνω να γείρω
το σκαλοπάτι

Ρεφραιν 
Γιατί με μερικούς ανθρώπους
Είναι χημεία
Κι είναι ο τρόπος που σε κοιτάζουν
Σαν συνουσία

Γιατί με σένα, βλέπεις κολλάω
Σαν Γιν με Γιανγκ
Και τα κορμιά μας γίνονται ένα
κι άλλου μας παν’



Ιωάννα Κολλινιάτη 1.10.2009©
(Το κομματι αυτο έχει μελοποιηθεί από τον συνθετη Χρηστο Δημητριάδη)






Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Συντηρώ εργα τέχνης


Συντηρώ έργα τέχνης

Συντηρώ έργα τέχνης
Που έχει φάει το σαράκι
Με σπασμένες κορνίζες
Που χρυσίζουν λιγάκι

Καθαρίζω παράσημα,
στρατιωτών πεθαμένων
Τώρα λάφυρα άσημα,
Συρταριών σκονισμένων

Και παλιά κομπολόγια
Με μελί κεχριμπάρια
Σκοτεινά δρομολόγια
Στου μυαλού  μου τ’ αμπάρια

ΡΕΦΡΑΙΝ
Καθαρίζω ψυχές
Με νεκρές αναμνήσεις
Και παλιές ενοχές
Με βαριές συνειδήσεις


Ξαναγγίζω εγκοπές
Που από χρόνια αγκυλώνουν
Απαλύνω καρδιές
Που για χρόνια στοιχειώνουν

Συντηρώ θησαυρούς,
ξεπεσμένα οικόσημα
Και παλιούς θυρεούς
μεγαλεία νεκρώσιμα

Καθαρίζω σκουριές
Μαυρισμένα μπακίρια
Με στυφές μυρωδιές
Και φθαρμένα στολίδια
Και Eικόνες παλιές
Με Χριστούς που γεράσανε
Στολισμένες με τάματα
Για ευχές που δεν πιάσανε

Ιωαννα Κολλινιάτη
18.2.2009
Το τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον συνθέτη Γιάννη Γεωργαντέλλη και το ερμήνευσε πρώτη φορά δημόσια η Νασια Γκόφα

https://www.youtube.com/watch?v=WOTLkwjaQrA&t=37s


























Μιά τσάντα

Μια τσάντα
Eχω μια τσάντα όλο χαρτάκια
Με σημειώσεις και εξισώσεις
Μέσα της κρύβει κι άλλα τσαντάκια
Της ανασφάλειας διαπιστώσεις

Μια μαύρη χτένα, ένα κραγιόν,
δέκα ντεπόν δυο ασπιρίνες,
Και μαντιλάκια ντεμακιγιάζ
Για να ξεβάφω τις ευθύνες

Ρεφραιν
Εχω μια τσάντα που μέσα βάζω
Όσα χρειάζονται για να την βγάζω
Όπου η νύχτα με οδηγήσει
Σ΄ όποια αγκαλιά μ’ αποκοιμίσει

Εχω μια τσάντα περιουσία
Την παίρνω πάντα για συνοδεία
Για μένα ξέρει σχεδόν τα πάντα
Κι όλα όσα γεύτηκα ως τα τριάντα

Στην μέσα τσέπη μέντες Τικ-Τακ
Μην έχω άγχος ούτε και τρακ
Για να ναι φρέσκα σαν σε (ή με) προδώσω
Οσα φιλιά κληθώ να δώσω

Και μεσ΄ την θήκη την πιο κρυφή
Είναι η ζωή μου, που πια δεν ζει
Αργά παλιώνουνε στο πορτοφόλι
Φωτογραφίες τους, κι ας φύγαν όλοι


Ιωάννα Κολλινιάτη
1.10.2009

(Το τραγουδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον Τασο Ποταμιάνο και το ερμηνεύει η Νατάσσα Μωυσόγλου) 

https://www.youtube.com/watch?v=7mWIDTEF3GI



Mονο περνας και ταξιδευεις

Μόνο περνάς και ταξιδεύεις

Είναι λιμάνια ρημαγμένα απ’ τους καιρούς
Και κάτι γέροι ναυτικοί που αργοπεθαίνουν
Μονάχα γλάροι που και που τους συντροφεύουν
Και ο υγρός αέρας που ‘ρχεται απ΄ τους Τροπικούς



Και εσύ απ’ τον ντόκο μου τον τόσο τσακισμένο
Λύνεις και πάλι τα σχοινιά σου από τις δέστρες
Ακούς μονάχα τις Σειρήνες τις πλανεύτρες
Πάλι ο Σιρόκος σε καλεί να πας αλλού


Ρεφραίν
Θα περπατάς στους δρόμους της Αργεντινής
Με ένα κρασί, και στο άλλο χέρι ένα ποτήρι
Θα σ’ αγαπώ σε όλες τις θάλασσες της γής
Μέχρι του Νότου το πιο μακρινό Ακρωτήρι.

Θα τριγυρνάς της Νότιας Κίνας τα χωριά
Και θα χορεύεις στους γαλάζιους ορυζώνες
Κι αν νοσταλγήσεις την αγάπη μου ξανά
Θα στείλω πίσω να σε φέρουν οι Μουσώνες



Είναι καράβια από καιρό παροπλισμένα
και στης σκουριάς παρατημένα τα καρνάγια
Γεμάτα μνήμες από δίνες και ναυάγια
Που μες τα αμπάρια τους κρατούν καλά κλεισμένα.

Και σύ μου γνέφεις καθισμένη στην προβλήτα
Κι ο αέρας παίρνει τα μαλλιά σου με μανία
Που νάσαι τώρα, στη Χιλή, στο Μεξικό?
Θα ξεδιψάσεις είπες στην Παταγονία

 Κολλινιάτη Ιωάννα 23.03.2008

To κομμάτι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δημήτρη Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος








Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Σανατόριο

Σανατόριο
Ασθματικοί κι δυο στο ίδιο σανατόριο
Και στης ρουτίνας το μαρτύριο εθισμένοι
Κατρακυλίσαμε αργά στο περιθώριο
Απ’ τη συνήθεια και οι δύο μας μεθυσμένοι

Σε άδεια δωμάτια κάθε νύχτα σεργιανίζοντας
Μοιάζουμε μπλούζες διπλωμένες στο συρτάρι
Της ναφθαλίνης μυρωδιά έχει ο ορίζοντας
Λίγη λεβάντα πουθενά να μας φρεσκάρει
Ρεφραίν
Ολοι οι φόβοι μου μπροστά μου ξεδιπλώνονται
σαθρά θεμέλια είχε η αγάπη αυτή
Χτίσαμε τοίχους που συνέχεια διαβρώνονται
Αυτός ο έρωτας θα κατεδαφιστεί

Σε χειμερία νάρκη είχαμε οι δύο μας βυθιστεί
Με μια αγωνία μήπως φύγει ο Χειμώνας
Ξορκίζαμε την Ανοιξη μην τύχει και φανεί
Και λιώσει μέσα από τις καρδιές ο παγετώνας

Μα ήρθε το τέλος κι είν’ αυτό το μόνο σίγουρο
Κι ότι έχω μέσα μου για σένα θα σκοτώσω
Το δρόμο παίρνω της φυγής με βήμα γρήγορο
Να λυτρωθώ και σένα να ελευθερώσω

2/5/2008    
Ιωάννα Κολλινιάτη
              Δημήτρης Σάββας


(Σημ :To τραγούδι έχει μελοποιηθεί από τον Δημήτρη Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος) 


https://www.youtube.com/watch?v=1CIHZSygy50