Συντηρώ εργα τέχνης

Συντηρώ έργα τέχνης

Συντηρώ έργα τέχνης

Που έχει φάει το σαράκι

Με σπασμένες κορνίζες

Που χρυσίζουν λιγάκι

Καθαρίζω παράσημα,

στρατιωτών πεθαμένων

Τώρα λάφυρα άσημα,

Συρταριών σκονισμένων

Και παλιά κομπολόγια

Με μελί κεχριμπάρια

Σκοτεινά δρομολόγια

Στου μυαλού  μου τ’ αμπάρια

ΡΕΦΡΑΙΝ

Καθαρίζω ψυχές
Με νεκρές αναμνήσεις

Και παλιές ενοχές

Με βαριές συνειδήσεις

Ξαναγγίζω εγκοπές
Που από χρόνια αγκυλώνουν

Απαλύνω καρδιές

Που για χρόνια στοιχειώνουν

Συντηρώ θησαυρούς,

ξεπεσμένα οικόσημα

Και παλιούς θυρεούς

μεγαλεία νεκρώσιμα

Καθαρίζω σκουριές

Μαυρισμένα μπακίρια

Με στυφές μυρωδιές

Και φθαρμένα στολίδια

Και Eικόνες παλιές

Με Χριστούς που γεράσανε

Στολισμένες με τάματα

Για ευχές που δεν πιάσανε

Ιωαννα Κολλινιάτη

18.2.2009

Το τραγούδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον συνθέτη Γιάννη Γεωργαντέλλη και το ερμήνευσε πρώτη φορά δημόσια η Νασια Γκόφα

https://www.youtube.com/watch?v=WOTLkwjaQrA&t=37s

Μιά τσάντα

Μια τσάντα

Eχω μια τσάντα όλο χαρτάκια

Με σημειώσεις και εξισώσεις

Μέσα της κρύβει κι άλλα τσαντάκια

Της ανασφάλειας διαπιστώσεις

Μια μαύρη χτένα, ένα κραγιόν,

δέκα ντεπόν δυο ασπιρίνες,

Και μαντιλάκια ντεμακιγιάζ

Για να ξεβάφω τις ευθύνες

Ρεφραιν

Εχω μια τσάντα που μέσα βάζω

Όσα χρειάζονται για να την βγάζω

Όπου η νύχτα με οδηγήσει

Σ΄ όποια αγκαλιά μ’ αποκοιμίσει

Εχω μια τσάντα περιουσία

Την παίρνω πάντα για συνοδεία

Για μένα ξέρει σχεδόν τα πάντα

Κι όλα όσα γεύτηκα ως τα τριάντα

Στην μέσα τσέπη μέντες Τικ-Τακ

Μην έχω άγχος ούτε και τρακ

Για να ναι φρέσκα σαν σε (ή με) προδώσω

Οσα φιλιά κληθώ να δώσω

Και μεσ΄ την θήκη την πιο κρυφή

Είναι η ζωή μου, που πια δεν ζει

Αργά παλιώνουνε στο πορτοφόλι

Φωτογραφίες τους, κι ας φύγαν όλοι

Ιωάννα Κολλινιάτη

1.10.2009

(Το τραγουδι αυτό έχει μελοποιηθεί απο τον Τασο Ποταμιάνο και το ερμηνεύει η Νατάσσα Μωυσόγλου) 

https://www.youtube.com/watch?v=7mWIDTEF3GI

Mονο περνας και ταξιδευεις

Μόνο περνάς και ταξιδεύεις

Είναι λιμάνια ρημαγμένα απ’ τους καιρούς

Και κάτι γέροι ναυτικοί που αργοπεθαίνουν

Μονάχα γλάροι που και που τους συντροφεύουν

Και ο υγρός αέρας που ‘ρχεται απ΄ τους Τροπικούς

Και εσύ απ’ τον ντόκο μου τον τόσο τσακισμένο

Λύνεις και πάλι τα σχοινιά σου από τις δέστρες

Ακούς μονάχα τις Σειρήνες τις πλανεύτρες

Πάλι ο Σιρόκος σε καλεί να πας αλλού

Ρεφραίν

Θα περπατάς στους δρόμους της Αργεντινής

Με ένα κρασί, και στο άλλο χέρι ένα ποτήρι

Θα σ’ αγαπώ σε όλες τις θάλασσες της γής

Μέχρι του Νότου το πιο μακρινό Ακρωτήρι.

Θα τριγυρνάς της Νότιας Κίνας τα χωριά

Και θα χορεύεις στους γαλάζιους ορυζώνες

Κι αν νοσταλγήσεις την αγάπη μου ξανά

Θα στείλω πίσω να σε φέρουν οι Μουσώνες

Είναι καράβια από καιρό παροπλισμένα

και στης σκουριάς παρατημένα τα καρνάγια

Γεμάτα μνήμες από δίνες και ναυάγια

Που μες τα αμπάρια τους κρατούν καλά κλεισμένα.

Και σύ μου γνέφεις καθισμένη στην προβλήτα

Κι ο αέρας παίρνει τα μαλλιά σου με μανία

Που νάσαι τώρα, στη Χιλή, στο Μεξικό?

Θα ξεδιψάσεις είπες στην Παταγονία

 Κολλινιάτη Ιωάννα 23.03.2008

To κομμάτι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δημήτρη Σάββα και το ερμηνεύει ο ίδιος

https://www.youtube.com/watch?v=6QCv9Yxx72I